Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest protokołem, który służy do zapewnienia szybkiego i automatycznego centralnego systemu zarządzania, przeznaczonego do dystrybucji adresów IP w obrębie danej sieci. Zawiera on również kilka innych funkcji użytkowych, takich jak konfiguracja odpowiedniej maski podsieci, domyślnej bramy i informacji o serwerze DNS na komputerze lub dowolnej formie urządzenia.[1]
DHCP działa na warstwie aplikacyjnej stosu TCP (Transmission control protocol) w celu dynamicznego przydzielania adresów IP różnym urządzeniom, jak również przydzielania różnych informacji konfiguracyjnych klientom DHCP. Użytkownicy muszą być świadomi, że protokół DHCP jest protokołem klient-serwer. Oznacza to, że serwery zarządzają listą już zgromadzonych unikalnych adresów IP oraz informacjami o kilku parametrach konfiguracyjnych.
Urządzenia skonfigurowane z DHCP wysyłają zapytanie do serwera DHCP w celu uzyskania informacji dotyczących konfiguracji sieci. Następnie urządzenie zazwyczaj wysyła zapytanie o informacje w kilka sekund po uruchomieniu systemu. Serwer DHCP odpowiada na urządzenie zgłaszające żądanie, podając informacje konfiguracyjne dotyczące adresu IP określonego przez administratora sieci. Obejmuje to również określone rodzaje adresów IP dla tego konkretnego okresu czasu, który jest faktycznie nazywany dzierżawą, dla ważnego przydziału. Następnie serwer DHCP odświeża przydział, tak aby urządzenie lub klient DHCP mógł żądać tych samych parametrów, po czym ten sam proces może być wykonany ponownie.
Leasing dynamiczny to sytuacja, w której klient niekoniecznie jest właścicielem przydzielonego mu adresu IP, ale zamiast tego "dzierżawi" lub pożycza ten adres IP na ten krótki okres czasu. Klient może być zmuszony do wykonania pewnych czynności w celu usunięcia adresu IP danego urządzenia, jednocześnie podłączając inny adres IP do tego samego urządzenia. W większości przypadków serwer przydziela nowy adres zamiast starego adresu IP. Czas wynajmu DHCP zależy od konkretnej lokalizacji, w której znajduje się użytkownik. W przypadku leasingu następuje następujący cykl.[2]
Mówiąc wprost, adres IP, który urządzenie ma przypisany do sieci, niezależnie od tego, czy jest to sieć lokalna, czy też z dużej sieci publicznej, takiej jak Internet.
Jeśli chodzi o uścisk dłoni w usłudze DHCP, postępujemy zgodnie z poniższymi krokami:[3]
W większości przypadków korzyści płynące z zastosowania DHCP są ściśle związane z jego główną funkcją.[1:1]
Istnieje wiele różnych zalet korzystania z DHCP, a także kilka wad. Jednak wady są w rzeczywistości dość specyficzne i mogą nie mieć wpływu na użytkownika. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik chce mieć określony ręczny adres IP. Administrator sieci będzie musiał przejść przez szereg procesów, takich jak sprawdzenie, czy adres IP jest dostępny, przed przypisaniem temu urządzeniu nowego adresu IP. Zajmuje to trochę czasu, ale nie jest tak powszechne. Zmieniające się dynamiczne adresy IP nie powinny być wykorzystywane w konkretnych urządzeniach, które zazwyczaj są stacjonarne i nie są trzymane w ręku, takich jak drukarki i serwery plików.
Chociaż urządzenia te są zazwyczaj używane przez wiele osób w biurze, jest to w rzeczywistości dość niepraktyczne, aby te urządzenia stacjonarne miały stale zmieniający się adres IP. Posiadanie ciągle zmieniającego się adresu IP dla urządzeń stacjonarnych tylko skomplikuje sprawę.