Jitter jest również określany technicznie jako zmiana opóźnienia pakietu. Dotyczy to wariancji opóźnienia czasowego w milisekundach (ms) pomiędzy pakietami danych w sieci. Jest to zazwyczaj zakłócenie w normalnej sekwencji wysyłania pakietów danych. Oznacza to również, że występują wahania w opóźnieniu, ponieważ pakiety są przesyłane przez sieć. Poziom opóźnienia w całym tranzycie uległby wahaniom i mógłby doprowadzić do 50 milisekundowego opóźnienia w przesyłkach zbiorczych. W rezultacie dochodzi do przeciążenia sieci z powodu tego, jak urządzenia walczą o taką samą szerokość pasma. Im bardziej się zatyka, tym większe jest prawdopodobieństwo, że nastąpi utrata pakietów.[1]
Przy przesyłaniu danych i odwiedzaniu strony internetowej, ponieważ strona jest zbiorem wszystkich pakietów danych, pakiety będą wysyłane z serwera przez sieć do komputera użytkownika lub podłączonego urządzenia i będą ładowane przez przeglądarkę internetową. Przy wysokim jitterze, będą 3 pakiety, które nie będą wysyłane na żądanie. Gdy upływ czasu jest już zakończony, wszystkie 3 pakiety dotrą na raz. Powoduje to przeciążenie żądanego urządzenia komputerowego. Prowadzi to do zatorów i utraty pakietów danych w całej sieci. Jitter można porównać do korka, w którym dane nie mogą poruszać się z rozsądną prędkością, ponieważ wszystkie pakiety znalazły się w tym samym czasie na skrzyżowaniu i nic nie może zostać załadowane. Wówczas urządzenie komputerowe odbierające nie będzie w stanie przetworzyć informacji. W rezultacie, będzie brakowało informacji. Podczas utraty pakietów, jeśli nie docierają one konsekwentnie, otrzymujący punkt końcowy musi to nadrobić i spróbować skorygować utratę. W niektórych przypadkach nie można dokonać dokładnych korekt i straty te stają się nieodwracalne. W przypadku przeciążenia sieci, sieci nie są w stanie wysłać takiej samej ilości ruchu, jaki otrzymują i dlatego bufor pakietów wypełni się i zacznie zrzucać pakiety. Nawet jeśli jitter jest uważany za przeszkodę, która powoduje opóźnienie, naruszenie, a nawet utratę komunikacji przez sieć[2] , czasami występują anomalne wahania, które tak naprawdę nie mają bardzo długotrwałego efektu. W takich sytuacjach, jitter nie jest naprawdę zbyt dużym problemem, ponieważ istnieją dopuszczalne poziomy jitter, które mogą być tolerowane, takie jak poniższy:
Powyższe dane liczbowe pokazują warunki do rozważenia, w jakich warunkach jitter jest dopuszczalny. Akceptowalny jitter odnosi się po prostu do chęci zaakceptowania nieregularnych wahań w przekazywaniu danych.[1:1]
Aby uzyskać najlepszą wydajność, jitter musi być utrzymywany poniżej 20 milisekund. Jeśli przekroczy to 30 milisekund, będzie to miało zauważalny wpływ na jakość każdej rozmowy w czasie rzeczywistym, jaką może prowadzić użytkownik. Przy takim tempie, użytkownik zacznie odczuwać zniekształcenia, które będą miały wpływ na rozmowę i utrudnią wysyłanie wiadomości innym użytkownikom. Efekt wywołany przez jittera zależy od usługi, z której użytkownik będzie korzystał. Istnieją pewne usługi, w których jitter będzie bardzo zauważalny, ale nadal pozostanie znaczący w innych usługach, takich jak połączenia głosowe i połączenia wideo. Jitter staje się problemem podczas połączeń głosowych, ponieważ jest to najczęściej cytowana usługa, w której jitter okazał się naprawdę szkodliwy. Wynika to przede wszystkim ze sposobu, w jaki odbywa się przesyłanie danych w technologii VoIP. Głos użytkownika zostanie podzielony na różne pakiety i zostanie przesłany do rozmówcy po drugiej stronie.[1:2] Podczas pomiaru jittera, istnieje potrzeba obliczenia średniego czasu opóźnienia pomiędzy pakietami i odbywa się to na kilka sposobów w zależności od rodzaju ruchu.
Opóźnienie odnosi się do ilości czasu potrzebnego na przeniesienie części danych z jednego punktu końcowego do innego punktu końcowego. Zazwyczaj wpływa to na doświadczenie użytkownika i w dużym stopniu zależy od kilku czynników. Opóźnienie składa się z czterech komponentów: opóźnienia przetwarzania, opóźnienia kolejkowania, opóźnienia transmisji i opóźnienia propagacji. Podczas gdy Jitter szczególnie opóźnia niespójności. Odnosi się to do rozbieżności pomiędzy opóźnieniami dwóch pakietów. Powoduje to utratę pakietów i przeciążenie sieci. Dlatego też Jitter i opóźnienie są zazwyczaj powiązane ze sobą, ale nie są takie same.
Opóźnienie jest uważane za opóźnienie w sieci. Jest to czas potrzebny pakietowi danych na dotarcie do miejsca docelowego ze źródła. W rezultacie następuje opóźnienie propagacji, serializacja i buforowanie pakietów. Opóźnienie to okres rozpoczynający się od transmisji pakietu od nadawcy do odbioru pakietu w odbiorniku, podczas gdy Jitter to różnica pomiędzy opóźnieniami w przekazywaniu dwóch kolejnych odebranych pakietów w tych samych strumieniach.[3]
Jitter jest już powszechnym problemem użytkownika i, często razy, jego podstawową przyczyną jest różnica w średnim czasie opóźnienia pakietów. Problem ten można rozwiązać kupując potężny router, używając kabla Ethernet, wykorzystując szybki Internet i eliminując jitter z pośpiechem. Aby system kompensował efekty jittera, głównym narzędziem jest bufor lub pamięć buforowa. Jest to system, który pozwoli na przechowywanie danych tymczasowych. Pomaga to urządzeniu w dostosowaniu się do nieregularnych wahań w przesyłaniu danych. Jitter sieciowy jest naprawdę trudny do rozwiązania, ponieważ jest nieprzewidywalny. Dlatego tak ważne jest zapewnienie wysokiej jakości połączenia sieciowego, dobrej i odpowiedniej przepustowości łącza oraz przewidywalnych opóźnień, które mogą pomóc w ograniczeniu jittera sieciowego.
