Het Domain Name System is een georganiseerde compilatie van Domeinnamen en het bijbehorende IP-adres met vermelding van het knooppunt van waaruit de website wordt gehost.[1] Dit werkt net als een directory die gebruikers in staat stelt om een genoemd webadres in hun browser in te voeren in plaats van het aangewezen IP-adres voor die site. Alle internetgebruikers zijn verbonden met de DNS-servers die de domeinnamen toewijzen aan het toegewezen IP-adres via een proces dat bekend staat als DNS Name Resolution.[2] De DNS-servers zijn in staat om deze informatie systematisch op te halen, aangezien de DNS-database hiërarchisch is georganiseerd via een boom van domeinnamen die onderverdeeld zijn in verschillende zones. [3]
Apparaten vertrouwen op DNS-resolutie om het IP-adres voor een specifieke website te vinden. Dit omvat een proces van mapping dat gebaseerd is op de 3 delen van een domeinnaam[4] , waaronder:
Dit verwijst naar het subdomein, het deel van de domeinnaam dat voor het domein op het tweede niveau verschijnt. Het meest voorkomende derde niveau domein is www.
Dit is het specifieke deel van de domeinnaam. Het is het deel van de domeinnaam waarvoor mensen, op zoek naar een unieke website, zich registreren. Het tweede niveau domein functioneert om een site te onderscheiden van de andere.
Afgekort TLD, dit verwijst naar het hoogste niveau van organisatie op het internet. TLD-servers herbergen de gezaghebbende servers op basis van deze organisatie. 2 soorten TLD's zijn identificeerbaar:
Op basis van deze delen van een domeinnaam is DNS-resolutie ook gebaseerd op 4 componenten van het systeem:
De DNS-recursor wordt ook wel DNS resolver genoemd. Dit is de server die verantwoordelijk is voor het ontvangen van vragen van de client machines via applicaties, zoals internet browsers.
Er zijn 13 rootservers strategisch verspreid over de hele wereld. Het werkt om de DNS-recursor om te leiden naar de TLD-naamserver. Net als een index die werkt als referentie voor het lokaliseren van het IP-adres van een site host.
Op basis van het TLD van de domeinnaam onderscheiden TLD-naamservers de websites die eindigen op .com, .net en .org. De TLD-naamserver leidt de recursor door naar de juiste gezaghebbende naamserver.
De TLD-naamservers hebben gezaghebbende naamservers die het specifieke IP-adres voor een webdomeinnaam kunnen ophalen.
Via deze componenten kan een gebruiker toegang krijgen tot een website door eenvoudigweg de naam van de website in te typen. Het proces van DNS-resolutie wordt verder onderverdeeld in deze stappen:
Er zijn 2 hoofdvragen die voorkomen tijdens de DNS-resolutie.
De recursieve query is het eerste type query dat optreedt wanneer een client-apparaat toegang probeert te krijgen tot een website. Op voorwaarde dat het apparaat het IP-apparaat nog niet in zijn cachesysteem heeft opgeslagen, stuurt het een recursieve query naar de lokale DNS-recursor. Dit type query legt de verantwoordelijkheid voor het vinden van het IP-adres voor het webdomein bij de DNS-recursor. De recursor neemt op zijn beurt contact op met andere DNS-servers om naar de gegevens te zoeken.
Een iteratieve query is een iteratieve query die tussen DNS-servers plaatsvindt. Wanneer een lokale DNS-recursor contact opneemt met een root-naamserver, een TLD-naamserver of een gezaghebbende naamserver, stuurt het een iteratieve query. De ontvangende server is niet belast met de verantwoordelijkheid om naar het IP-adres te zoeken, maar zal in plaats daarvan alleen moeten reageren met informatie die de recursor helpt het IP-adres te vinden. Deze vorm van de query is belangrijk omdat het overbelasting van de andere DNS-servers die alle internetgebruikers bedienen, voorkomt en het systeem afhankelijk maakt van de lokale DNS-recursor die een veel kleinere groep kan bedienen.
| Type DNS-record | Acroniem | Definitie |
|---|---|---|
| Een record | A | Host Record voor IPv4; definieert het IP-adres van een host. |
| Quad-A-record | AAAA | Host Record voor IPv6; definieert het IP-adres van een host. |
| Alias Record | GN-naam | Functies om een domeinnaam om te leiden naar een ander domein. |
| Postwisselaar record | MX | Bepaalt de hostnaam voor een mailserver. |
| Het verslag van de de dienstplaats | SRV | Stelt gebruikers in staat om een specifieke dienst te vinden |
| Naamserverrecord | NS | Wijs gebruikers naar andere DNS-servers aan |
| Begin van de Autoriteit | SOA | Bevat gegevens in een DNS-zone die administratieve informatie over die zone en andere DNS-records bevat. |
| Reverse-lookup Pointer Record | PTR | Hiermee kunnen gebruikers een reverse look-up doen waar ze het IP adres opgeven en de Hostnaam opvragen. |
| Certificaat Record | CERT | Registers betreffende certificaten en de intrekking van certificaten (CRL's) |
| Tekst record | TXT | Deze bevat leesbare tekstinformatie die waardevol kan zijn voor andere mensen die toegang hebben tot de server |
Het concept van een domeinnaamsysteem is ontstaan door de groei van ARPANET, dat in 1966 werd ontwikkeld als een efficiënte methode voor de overdracht van gegevens en informatie tussen onderzoekscentra in Amerika.[6] In 1980 waren er meer dan 300 computers via het systeem met elkaar verbonden, terwijl er ook een aantal sites waren opgezet. Alphabetische hostnamen werden opgenomen in het systeem, waardoor gebruikers geen IP adressen meer hoefden te onthouden die nodig waren om toegang te krijgen tot de servers die ze wilden hebben.
Naarmate het systeem echter bleef groeien, werd de behoefte aan een meer gecentraliseerd beheersysteem duidelijk. Paul Mockapetris, die toen werkte aan een efficiënt systeem voor bestandsorganisatie in computers, was in staat om met behulp van zijn collega's Jon Postel en Zaw-Sing Su een nieuwe methode voor het benoemen van websites voor te stellen.[7]
Dit nomenclatuursysteem omvatte het gebruik van een specifieke site-naam en een categorienaam. De categorie naam is wat we nu de top level domain name noemen, terwijl de specifieke site naam betrekking heeft op de second level domain name. De ontwikkeling van een systeem dat geprogrammeerd was om de domeinnaam van de website te vertalen naar het benodigde IP-adres, elimineerde de noodzaak voor gebruikers om het IP-adres te kennen van de server waartoe zij toegang wilden hebben. Deze georganiseerde database groeit en is momenteel goed voor meer dan 270 miljoen domeinen per december 2013.
http://www.networksolutions.com/support/what-is-a-domain-name-server-dns-and-how-does-it-work/ ↩︎
https://www.techopedia.com/definition/24201/domain-name-system-dns ↩︎
https://ns1.com/resources/dns-types-records-servers-and-queries ↩︎
http://www.webhostingsearch.com/articles/history-of-domains-names.php ↩︎
